اُرد بزرگ
▪ آن که به خرد توانا شد ، ترس برایش نامفهوم است .
▪ آزادی بدون دانایی بدست نمی آید .
▪ مرد دلیر بهنگام ستیز و نبرد ، همراهانش را نمی شمارد .
▪ آن که دیگران را ابزار پرش خویش می سازد ، تنها خواهد ماند .
▪ آن که نمی تواند از خواب خویش برای فراگیری دانش و آگاهی کم کند توانایی برتری و بزرگی ندارد .
▪ آن که همزمان پرسشهای پراکنده در حوزه های گوناگون می پرسد ، تنها می خواهد زمان و نیروی شما را تباه سازد .
▪ آن که پند پذیر نیست ، در حال افتادن در چاله سستی و زبونی است .
▪ آن که به سرنوشت میهن و توده آدمیان سرزمین خویش بی انگیزه است ارزش یاد کردن ندارد .
▪ آن که برنامه ها را از پایان به آغاز مورد ارزیابی ( نقد) قرار می دهد ، در حال سرپوش گذاردن بر روی چیزی است .
▪ آن که می دزدد ، جز حق خویش چیزی نمی ستاند . اما این ستاندن نفرین و خواری ابدی در پی دارد .
▪ آن که کارش را دوست ندارد خیلی زود پیر می شود .
▪ آن که راستی نپوید ، گرفتار آمیزش ، با اهریمن است ، فرزند این آمیزش ، آشوب است و شورش .
▪ آن که زیبایی خرد را ندید ، گرفتار زیبایی آدمیان شد ، و بدین گونه از هر چه داشت ، تهی گشت .
▪ آن که از آینده سخن می گوید و آن را می سازد بارها و بارها می زید و تا یاد و سخنش در میان ماست او زاده می شود و باز هم .
▪ آن که درست سخن نمی گوید داناترین هم که باشد باز از دیدگاه همگان بی سواد است .
▪ آن که در بیراهه قدم بر می دارد آرمان خویش را گم کرده است .
▪ آنان که تیشه به ریشه بزرگان و ریش سفیدان می زنند خود و فرزندانشان را بی پناه خواهند ساخت .
▪ آنان که از رسیدن به ریشه ها هراس دارند ، در روزمرگی دست و پا می زنند .
▪ آنان که پژوهش کرده اند تنها به داشته های درونی خویش آشنا شده اند و این دستآویزی بر خوار شمردن دیگران نیست ، کسانی به این رازها می رسند بی کوچکترین پژوهشی ، آنها با کار و نگرش در ژرفای آفریده های این جهانی به بسیاری از ناگفته ها پی می برند .
▪ آنانی که خویی جانور گونه دارند و تنها در پی زدودن گرفتاریهای خویشتن و یا گهگاه افزایش قلمروی زمینی خویش هستند بزهکاران روزگارند. نشانه آنها بر گیتی هم تراز ریگ کوچکی در کرانه دریای بشری نیز نخواهد بود .
▪ آنانی که سامان و پویندگی در کیهان را دروغ می پندارند ، همواره در اندیشه کین خواهی و حمله به جهان پیرامون خویش هستند . زندگی خود و نزدیکانشان را تباه می سازند و سرانجام در برآیندی بزرگتر از هستی ناپدید می شوند .
▪ آدم پول دوست راه های احساسش ، کم رفت و آمد است
▪ آدم بی مایه ، همه افراد را ابزار رسیدن به خواسته های خویش می سازد .
▪ آدمی با گرفتن کینه دشمن ، زندگی را بر دوست نیز تنگ می کند .
▪ آدم خود بین ، چاره ای جز فرود آمدن ، ندارد .
▪ آدم خودباور ، هیچ گاه برای رسیدن به پول ، ارزشهای آدمی را زیر پا نمی گذارد .
▪ آدمی می تواند بارها و بارها به شیوه های گوناگون قهرمان شود .
▪ آدمیان امیدواراند ، جاودانه باشند که این هم جز با نیکی و از خودگذشتگی برای دیگر آدمیان بدست نمی آید .
آفتاب▪ آزادی بدون دانایی بدست نمی آید .
▪ مرد دلیر بهنگام ستیز و نبرد ، همراهانش را نمی شمارد .
▪ آن که دیگران را ابزار پرش خویش می سازد ، تنها خواهد ماند .
▪ آن که نمی تواند از خواب خویش برای فراگیری دانش و آگاهی کم کند توانایی برتری و بزرگی ندارد .
▪ آن که همزمان پرسشهای پراکنده در حوزه های گوناگون می پرسد ، تنها می خواهد زمان و نیروی شما را تباه سازد .
▪ آن که پند پذیر نیست ، در حال افتادن در چاله سستی و زبونی است .
▪ آن که به سرنوشت میهن و توده آدمیان سرزمین خویش بی انگیزه است ارزش یاد کردن ندارد .
▪ آن که برنامه ها را از پایان به آغاز مورد ارزیابی ( نقد) قرار می دهد ، در حال سرپوش گذاردن بر روی چیزی است .
▪ آن که می دزدد ، جز حق خویش چیزی نمی ستاند . اما این ستاندن نفرین و خواری ابدی در پی دارد .
▪ آن که کارش را دوست ندارد خیلی زود پیر می شود .
▪ آن که راستی نپوید ، گرفتار آمیزش ، با اهریمن است ، فرزند این آمیزش ، آشوب است و شورش .
▪ آن که زیبایی خرد را ندید ، گرفتار زیبایی آدمیان شد ، و بدین گونه از هر چه داشت ، تهی گشت .
▪ آن که از آینده سخن می گوید و آن را می سازد بارها و بارها می زید و تا یاد و سخنش در میان ماست او زاده می شود و باز هم .
▪ آن که درست سخن نمی گوید داناترین هم که باشد باز از دیدگاه همگان بی سواد است .
▪ آن که در بیراهه قدم بر می دارد آرمان خویش را گم کرده است .
▪ آنان که تیشه به ریشه بزرگان و ریش سفیدان می زنند خود و فرزندانشان را بی پناه خواهند ساخت .
▪ آنان که از رسیدن به ریشه ها هراس دارند ، در روزمرگی دست و پا می زنند .
▪ آنان که پژوهش کرده اند تنها به داشته های درونی خویش آشنا شده اند و این دستآویزی بر خوار شمردن دیگران نیست ، کسانی به این رازها می رسند بی کوچکترین پژوهشی ، آنها با کار و نگرش در ژرفای آفریده های این جهانی به بسیاری از ناگفته ها پی می برند .
▪ آنانی که خویی جانور گونه دارند و تنها در پی زدودن گرفتاریهای خویشتن و یا گهگاه افزایش قلمروی زمینی خویش هستند بزهکاران روزگارند. نشانه آنها بر گیتی هم تراز ریگ کوچکی در کرانه دریای بشری نیز نخواهد بود .
▪ آنانی که سامان و پویندگی در کیهان را دروغ می پندارند ، همواره در اندیشه کین خواهی و حمله به جهان پیرامون خویش هستند . زندگی خود و نزدیکانشان را تباه می سازند و سرانجام در برآیندی بزرگتر از هستی ناپدید می شوند .
▪ آدم پول دوست راه های احساسش ، کم رفت و آمد است
▪ آدم بی مایه ، همه افراد را ابزار رسیدن به خواسته های خویش می سازد .
▪ آدمی با گرفتن کینه دشمن ، زندگی را بر دوست نیز تنگ می کند .
▪ آدم خود بین ، چاره ای جز فرود آمدن ، ندارد .
▪ آدم خودباور ، هیچ گاه برای رسیدن به پول ، ارزشهای آدمی را زیر پا نمی گذارد .
▪ آدمی می تواند بارها و بارها به شیوه های گوناگون قهرمان شود .
▪ آدمیان امیدواراند ، جاودانه باشند که این هم جز با نیکی و از خودگذشتگی برای دیگر آدمیان بدست نمی آید .
برگرفته از :
http://niazpardaz.com/%D8%A7%D9%8F%D8%B1%D8%AF%20%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-a-156145
نظرات
ارسال یک نظر